نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 پژوهشگر / کارشناس‌ارشد تاریخ و فلسفة آموزش و پرورش(تعلیم و تربیت اسلامی) دانشگاه شاهد

2 دانشجوی کارشناسی‌ارشد مدیریت آموزشی دانشگاه علامه طباطبایی

3 دانشیار علوم تربیتی دانشگاه شاهد

چکیده

امامت، استمرار نبوت و لطفى از جانب خداى متعال است. امامت جز با تصریح خداوندى تحقق نمى‌پذیرد و مردم در تعیین امام معصوم نقشى ندارند. امامت یکى از اصول بنیادى دین است و ایمان راستین جز با باور به بایستگى آن شکل نمى‌گیرد. امام، کسى است که خداوند متعال او را، پس از پیامبر به‌عنوان هدایتگر بشر برگزیده و باید از گناه و ناراستى، پاک و معصوم و به اذن خدا، از جهان غیب آگاه باشد. امام، نمونة کامل انسان و داراى برترین درجة کمال و فضیلت است و از آنجا که به یارى حق، همة گفتارها و رفتارهاى او نشان از راهى خدایى دارد، پیروى از وى بر همة مردم لازم و بایسته است.
بر این اساس در نوشتار حاضر با روش تحلیل اسنادی به تبیین روایی نقش و جایگاه امامت از دیدگاه امام رضا(ع) و دلایل وجوب ولایت‌پذیری از امام معصوم و ولی امر زمان پرداخته شده و نتایج در قالب بررسی ضرورت وجود امام، شرایط و ویژگی‌های امام، نحوة انتخاب امام، چگونگی رسیدن به مقام امامت، راه‌های اثبات امامت از دیدگاه امام رضا(ع) و نیز دلایل وجوب ولایت‌پذیری از امام معصوم و ولی امر زمان بیان شده است. 

کلیدواژه‌ها

قرآن‌کریم.
ابن‌فارس، احمد، (1404ق). معجم مقاییس‌اللغة. بیروت: مکتب الاعلام الاسلامی.
جرجی زیدان، (1386). تاریخ تمدن اسلام. مترجم علی جواهر‌کلام، تهران: امیرکبیر.
جوهری، اسماعیل‌بن حماد، (1407ق). الصحاح تاج‌اللغة و صحاح‌العربیة. طبع الرابعة، بیروت: دارالعلم للملایین.
حرانى، حسن، (1404 ق). تحف العقول عن آل‏الرسول. مصحح على‏اکبر غفارى، قم: اسلامى.
خرازی، سیدمحسن، (بی‌تا). بدایة المعارف الالهیة. قم: الاسلامی.
دهخدا، علی‌اکبر، (بی‌تا). فرهنگ دهخدا. تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
راغب‌اصفهانی، حسین‌بن محمد، (1412 ق). مفردات الفاظ القرآن. لبنان: دارالعلم.
رواندی، قطب‌الدین، (1409 ق). الخرائج و الحرائج. قم: الامام‌ المهدی.
شهیدی، سیدجعفر، (1387). ترجمه نهج البلاغه(خطبة 146). تهران: علمی فرهنگی.
صدوق، محمد، (1363). عیون اخبارالرضا. مصحح مهدى ‏لاجوردى، قم: طوس.
صدوق، محمد، (1379). معانى‌الاخبار. مصحح على‏اکبر غفارى، تهران: الصدوق.
صدوق، محمد، (1404 ق). امالى. مترجم کمره‏اى، تهران: اسلامیه.
صدوق، محمد، (1405ق). کمال‌الدین و تمام النعمة. مصحح و تعلیق على‌اکبر غفارى، قم: مدرسین.
صفار‌قمی، محمدبن حسن، (1404ق). بصائرالدرجات فی فضائل آل محمد(ص). قم: محسن کوچه باغی تبریزی.
طباطبایی، سید محمد‌حسین، (بی‌تا). المیزان فی تفسیر القرآن. قم: الاسلامی.
عطاردى، عزیزاللّه، (1392ق). مسند الامام الرضا‌(ع). تهران: الصدوق.
کلینى، محمد، (1388ق). الاصول من الکافى. مصحح و تعلیق على‌اکبر غفارى، تهران: دارالکتب الاسلامیه.
کلینی، محمد، (1356). اصول کافی. مترجم و شرح سید جواد مصطفوی، تهران: علمیه اسلامیة.
کلینی، محمد، (1363). الکافی. طبع الخامسة، تهران: دارالکتب الاسلامیه.
لاهیجی، عبدالرزاق، (بی‌تا). گوهر مراد. تهران: اسلامیه.
مجموعه آثار دومین کنگرة جهانی حضرت رضا(ع)،(1365). چاپ اول، مشهد: آستان قدس.
مشکور، محمد‌جواد، (1362). تاریخ شیعه و فرقه‌های اسلام. چاپ سوم، تهران: اشراقی.
مصباح، محمدتقی، (1373). آموزش عقاید. تهران: سازمان تبلیغات اسلامی.
مصطفوى، جواد، (1403ق). التطبیق بین السفینة والبحار. مشهد: آستان قدس.