رفاه اقتصادی همراه با دینداری از مهمترین دغدغههای زندگی فردی و اجتماعی است. بدینسان که در جوامع اسلامی نوعی تضاد فکری و تلاش عملی وجود دارد که نتیجه سوء فهم از گزارههای دینی است؛ درنتیجه برخی با وجود کشش باطنی از رفاه گریزاند و مال و ثروت را آفت دین میدانند. مقاله حاضر که با روش کتابخانهای تدوین شده است با استناد به آموزه های رضوی و قرآن کریم این نگرش را نقد ومشخص کرده است که؛ رفاه اقتصادی در زندگی نتیجه ایمان و تقوا ، بهترین یاور انسان برای عبادت و بندگی و رشد فرهنگی فردی و اجتماعی است، بر این اساس نوشتار پیش رو با روش نو در مفهوم شناسی رفاه و واژگان مرتبط، مطلوبیت رفاه اقتصادی از منظر قرآن و آموزههای رضوی را به اثبات میرساند.