نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 استادیار گروه قرآن وحدیث دانشکدة الهیات و معارف اسلامی دانشگاه مازندران

2 کارشناس ارشد و معاون پژوهش مدرسۀ الزهرا (س) بابل

3 دانشیار دنشگاه بوعلی سینا

چکیده

منازعات مذهبی امری است مورد اهتمام صاحبان اندیشه و حکمت تا جایی‎که تلاش آنان را در جهت حلّ‎وفصل مسالمت‎آمیز آن برمی‎انگیزد. در این راستا، انسان‏های بزرگ با رفتار عدالت‌گونه خود و به دور از هرگونه افراط و تفریط،  به‎واسطة رعایت حقوق دیگران و برخورد منصفانه، جامعه انسانی را در مسیر ترقّى و تکامل مادّى و معنوى، هدایت خواهند کرد. پژوهش حاضر با بهره‌گیری از منابع معتبر تاریخی و به روش توصیفی و تحلیلی انجام شده و به این پرسش پاسخ داده است که «امام‎رضا‌(علیه‌ا‎لسلام) از چه روشی برای حلّ منازعات مذهبی استفاده می‎کرده‎اند؟». حضرت برای حلّ منازعات مذهبی و فرقه‌ای، رویکرد تکثّرگرایی‌(پلورالیسمی) نداشته‌اند که باعث شود جامعة انسانی در سردرگمیِ فکری و اعتقادی رها شود، بلکه ایشان در عین اثبات حقانیت اعتقادات صحیح و نیز تبیین و تشریح اشکال‎های وارده بر غیر آن، با تأکید بر اصل مخاطب‎شناسی و موضوع‎شناسی و  با رعایت عدالت، انصاف و احترام نسبت به همگان و بدون ایجاد اختلاف، با آگاهی کامل از تمام جوانب امور و مباحث، در گفتگوهایی هدفمند و هدایت‎کننده در  قالب مناظرات، بحث‌های‌ علمی و منازعات مذهبی را پاسخ داده و آن‎ها را حلّ‎وفصل می‎کرده‎اند.

کلیدواژه‌ها