اغلب پژوهندگان در مطالعه و بررسی شهرت حضرت احمدبن موسی(ع) و تاریخ کشف مرقد ایشان، صرفاً به اسناد تاریخی اکتفا کرده‌اند؛ در این مقاله با تأکید بر اشعار سده‌های هشتم تا دهم، سیر توجه به مرقد و شهرت آن حضرت بررسی و همچنین نخستین مناقب احمدبن موسی در شعر فارسی استخراج و تحلیل شده است.
از یافته‌های این پژوهش این است که تا اواخر سده هشتم، اشاره‌ای مشخص به مرقد آن بزرگوار در دیوان شاعران وجود ندارد. در سده نهم، شاه‌داعی(810-870) و منصور حافظ نخستین ابیات را در منقبت آن حضرت سروده‌اند و در سده دهم و با گسترش عمارت مرقد مطهر، اهلی شیرازی(858-942) در اشعارش، توصیف‌هایی تازه از نام و مرقد آن حضرت ارائه کرده است. به روایت اشعار، آن حضرت در سده نهم به لقب احمدبن موسی‌الرضا(ع) مشهور بوده و در سده دهم، زمینه‌های شهرت ایشان به سیدسادات و شاه‌چراغ فراهم شده است.
)