Document Type : Original Article

Authors

1 Assistant Professor of Arabic Language and Literature, Semnan University

2 Master Student of Arabic Translation, Semnan University

Abstract

     Sign-semantics is a tool for evaluating how to generate and get meaning in discourse analysis.  This new science, with the backing of classical semiotics, provides the opportunity for signs to appear with new signatures in a forward direction.  In this paper, using a descriptive analytical method, and in order to examine the semantic sign of the discourse of Imam Riḍā (as), the “Prayer asking for rain” was selected for research.  This prayer is due to the nature of narrative discourse, which contains many acts and values, and regarding its semantic sign of governing systems, worth to be considered.  Imam as the heir and flagship of Imamate, like other Imams, has the task of transferring and promoting the concept of Imamate. To realize this, they use a number of obvious and hidden methods, but in the face of Mamūn, like some Imams, he proceed the way of taqīyah, and indirectly induces the concept of their intended meaning, the hegemony of Imamate through the prayer asking for rain.  This research demonstrates the realization of how the ideal hegemony of Imam Riḍā (as) is, namely, the advent of Imamate, and, in order to identify that hegemony, we need a precise tool to deal with the variety of our discourses. Here the sign-semantics analysis, as an accurate tools, can help us realize this.  In this research, various types of discourse systems such as system of action, emotional system and tension system, and concepts for the processing of the concept, transmission of message and communication with the audience were evaluated and shown how Imam Riḍā (as) uses in the prayer, from some discourse systems, and explains the legitimacy of his wilāyat (authority)  and his purified family, and hegemonic discourse of the authority.

Keywords

ـ آلگونه جونقانی، مسعود. (1396). «پژوهشی در باب زمینه‎های نظری انفصال و اتصال گفتمانی». دو فصلنامه روایت شناسی. صص :25-1.
ـ آیتی، اکرم. (1392). «مانلی نشانۀ سیال نشانه ـ معناشناختی شعر مانلی نیما یوشیج». مجلۀ شعرپژوهی بوستان ادب. صص:16-1.
ـ  ــــــــــ . (1394). «تقابل من و دیگران در شعر منظومه شهریار و نیما». دو ماهنامۀ جستارهای زبان. صص:39-21.
ـ ابن بابویه، محمدبن علی‎بن حسین. (1378). عیون أخبار الرِّضا. قم: انتشارات شریف رضی، ج2.
ـ افراسیاب‎پور، علی‎اکبر. (1391). «فضیلت در ادبیات تعلیمی». پژوهشنامۀ ادبیات تعلیمی. سال چهارم. شمارۀ شانزدهم. صص:130-103.
ـ پارسا، سیداحمد و رحیمی، منصور. (1396). «بررسی نشانه ـ معناشناسی داستان لیلی و مجنون جامی بر پایِۀ تحلیل گفتمان».  فنون ادبی (علمی-پژوهشی). صص: 1- 18.
ـ توحیدلو، یگانه و شعیری، حمیدرضا. (1386). «تحلیل نشانه  ـ معناشناختی دروغ: لغزندگی». ویژه‎نامه قصه‎شناسی فصلنامه فرهنگ و ادبیات عامه. صص: 110-96.
ـ داد، سیما. (1385). فرهنگ اصطلاحات ادبی. تهران: مروارید.
ـ داودی‎مقدم، فریده. (1393). «تجزیه و تحلیل ادبی زبان داستان قرآنی موسی g و خضرg از منظر نظام‌های گفتمانی». فصلنامۀ علمی پژوهشی پژوهش های  ادبی-قرآنی. صص: 133-59.
ـ  ــــــــــــــــ . (1391). «تحلیل نشانه ـ معناشناختی شعر آرش کمانگیر و عقاب: تحول کارکرد تقابلی زبان به فرآیند تنشی». فصلنامۀجستارهای زبانی. شمارۀ اول. صص: 124- 105.
ـ رادمنش، شبنم السادات  و شعیری، حمیدرضا. (1392). «بررسی نشانه ـ معناشناختی رابطۀ عنوان و نقاشی: مطالعۀ موردی تداوم خاطره اثر سالوادر دالی و جیغ اثر ادوارد مونش». فصلنامۀ تخصصی نقد ادبی. صص: 30-7.
ـ زیرک، ساره. (1395). «نشانه ـ معناشناسی عاطفی گسست و انسداد گفتمانی در داستان حسنک وزیر».  نقد و نظریۀ ادبی. صص: 91-76.
ـ سلمانی، نیلوفر و حمیدیه، بهزاد. (1394). «هویّت و هژمونی در گفتمان فقر در قرآن با رویکردی به نظریۀ زبان‎شناسی نوین». کنفرانس بین المللی علوم انسانی روانشناسی و علوم اجتماعی.
ـ شعیری، حمیدرضا. (1394). تجزیه‌وتحلیل نشانه ـ معناشناختی گفتمان. چاپ چهارم. تهران: سمت.
ـ  ــــــــــــــــ . (1395). نشانه ـ معناشناسی ادبیات : نظریه و روش تحلیل گفتمان ادبی. تهران: مرکز نشر آثار علمی دانشگاه تربیت مدرس.
ـ  ــــــــــــــــ . (1388). «از نشانه‎شناسی ساختارگرا تا نشانه ـ معناشناسی گفتمانی». فصلنامۀ تخصصی نقد ادبی. صص: 33-51.
ـ شعیری، حمیدرضا و معموری، علی. (1386). «دانش زبان‎شناسی و کاربرد آن در مطالعات قرآنی». مجلۀ قرآن و علم. صص: 176-161.
ـ شعیری، حمیدرضا و مقدمی، محمدتقی. (1390). «نظریۀ تحلیل گفتمان لاکلا و موف و نقد آن». معرفت فرهنگی اجتماعی. صص: 124-91.
- گرامشی، آنتونیو و راثی، حبیب. (1388). «نظریه هژمونی». کتاب ماه علوم اجتماعی. دوره جدید.  ش 16. صص: 99-109.
- میرزایی، فرامرز و جمال امیدی، احمد. (1394).«تحلیل نشانه معناشناسی گفتمانی در داستان کوتاه «خلأ» اثر نجیب محفوظ». جستارهای زبانی. صص: 237-260.
ـ نایبی، سلما و شعیری، حمیدرضا. (1395). «تحلیل بازنمایی سکوت بر اساس کارکرد تنشی گفتمان در سینمای کیشلوفسکی». دوفصلنامه علمی ـ پژوهشی دانشگاه هنر. صص:79-65.
- نصیحت، ناهید ؛ روشنفکر، کبری ؛ پروینی، خلیل و میرزایی، فرامرز.(1391). «نشانه معناشناسی ساختار روایی رمان «و ما تشاؤون»بر اساس نظریه گریماس». نقد ادب عربی. صص 39-63.
 ـ یلمه‎ها، احمدرضا. (1395). «بررسی خاستگاه ادبیات تعلیمی منظوم و سیر تطور آن در ایران». پژوهشنامۀ ادبیات تعلیمی. ش 29. صص:90-61.