1
استادیار گروه زبان و ادبیّات عربی دانشگاه رازی کرمانشاه.
2
کارشناسی ارشد زبان وادبیات عربی دانشگاه رازی کرمانشاه
چکیده
دعبل شاعر برجستۀ شیعی است که عشقش به امامان معصوم (علیهمالسلام) قطعی و انکارناپذیر است. وی سراسر دیوان خویش را مزیّن به نام ائمه اطهار (علیهمالسلام) بهویژه امامرضا (علیهالسلام) نموده و با ابزار شعر، درصدد آن است که با بیان ویژگیهای ظاهری و معنوی امامرضا (علیهالسلام) و شناساندن حاکمان مستبد آن دوران، ظلم و ستم به اهل بیت (علیهمالسلام) و مظلومیت آنان را در آیینۀ اشعارش به تصویر بکشد. این پژوهش به روش توصیفیـتحلیلی کوشیده است جلوه های پایداری سروده های رضوی در دیوان دعبل را استخراج، بررسی و تحلیل کند. بررسی ها نشان داد دعوت به مبارزه، ترسیم چهرۀ رنجکشیده و مظلوم امامان (علیهمالسلام)، بیان ظلم و ستم به امامرضا (علیهالسلام) امید به آینده و گریه در سوگ او، از جمله مؤلفه های مهمّ ادب پایداری است که دعبل در اشعار رضوی خویش به تصویر کشیده است.
)