1
استادیار گروه قرآن وحدیث دانشکدة الهیات و معارف اسلامی دانشگاه مازندران
2
کارشناس ارشد و معاون پژوهش مدرسۀ الزهرا (س) بابل
3
دانشیار دنشگاه بوعلی سینا
چکیده
منازعات مذهبی امری است مورد اهتمام صاحبان اندیشه و حکمت تا جاییکه تلاش آنان را در جهت حلّوفصل مسالمتآمیز آن برمیانگیزد. در این راستا، انسانهای بزرگ با رفتار عدالت‌گونه خود و به دور از هرگونه افراط و تفریط، بهواسطة رعایت حقوق دیگران و برخورد منصفانه، جامعه انسانی را در مسیر ترقّى و تکامل مادّى و معنوى، هدایت خواهند کرد. پژوهش حاضر با بهره‌گیری از منابع معتبر تاریخی و به روش توصیفی و تحلیلی انجام شده و به این پرسش پاسخ داده است که «امامرضا(علیهالسلام) از چه روشی برای حلّ منازعات مذهبی استفاده میکردهاند؟». حضرت برای حلّ منازعات مذهبی و فرقه‌ای، رویکرد تکثّرگرایی(پلورالیسمی) نداشته‌اند که باعث شود جامعة انسانی در سردرگمیِ فکری و اعتقادی رها شود، بلکه ایشان در عین اثبات حقانیت اعتقادات صحیح و نیز تبیین و تشریح اشکالهای وارده بر غیر آن، با تأکید بر اصل مخاطبشناسی و موضوعشناسی و با رعایت عدالت، انصاف و احترام نسبت به همگان و بدون ایجاد اختلاف، با آگاهی کامل از تمام جوانب امور و مباحث، در گفتگوهایی هدفمند و هدایتکننده در قالب مناظرات، بحث‌های علمی و منازعات مذهبی را پاسخ داده و آنها را حلّوفصل میکردهاند.
)