محمد غفوری فر؛ علیرضا حسینی
چکیده
کرسیهای آزاداندیشی بهعنوان فرایندی مبتنی بر عقلانیت و بهکارگیری خردجمعی در جهت تحققبخشیدن به جنبش نرمافزاری و توسعة همهجانبة کشور، همواره مورد توجه بسیاری از اندیشمندان و متفکران بوده ...
بیشتر
کرسیهای آزاداندیشی بهعنوان فرایندی مبتنی بر عقلانیت و بهکارگیری خردجمعی در جهت تحققبخشیدن به جنبش نرمافزاری و توسعة همهجانبة کشور، همواره مورد توجه بسیاری از اندیشمندان و متفکران بوده و جزء یکی از واژگان پربسامد در گفتوگوهای علمی و سیاسی جامعة کنونی ایران است. تحقق و شکوفایی این ایده با چالشها و موانع بسیاری مواجه گشته است. عمدهترین مانع بر سرِ راهِ تحقق این ایده، نبود الگویی راهبردی مبتنی بر آموزههای اسلامی ـ شیعی است تا بهواسطة آن، آسیبها شناسایی و چالشهای موجود برطرف گردد. با بررسی آموزههای اسلامی و سیره ائمه معصومین (علیهمالسلام) مشخص میشود که بهترین الگو در زمینه برگزاری مطلوب کرسیهای آزاداندیشی، مناظرههای منحصربهفرد امام رضا (علیهالسلام) با بزرگان ادیان و مذاهب است. بدینمنظور، پژوهش حاضر به روشِ توصیفی ـ تحلیلی و با استناد به کتابهای تاریخی و روایی سعی دارد با محوریت مناظرههای امام رضا (علیهالسلام) و بررسی و تحلیل مؤلفههای آن، چالشهای پیش روی کرسیهای آزاداندیشی را آسیبشناسی کند و زمینه پویایی و شکوفایی هر چه بیشتر آنها را فراهم آورد.