TY - JOUR ID - 61244 TI - امامت امام رضا(ع)، امتدادی بارز برای امامت حضرت ابراهیم(ع) JO - فرهنگ رضوی JA - FARZV LA - fa SN - 2345-2560 AU - خوش منش, ابوالفضل AD - استادیار علوم قرآن و حدیث دانشگاه تهران Y1 - 2014 PY - 2014 VL - 2 IS - 5 SP - 112 EP - 140 KW - حضرت ابراهیم(ع) KW - تاریخ امامت KW - امام رضا(ع) KW - اهل بیت(ع) KW - ذریة ابراهیم KW - تمدن اسلامی DO - N2 - شخصیت ابراهیم(ع) در قرآن با ابعادی همچون «پدر و تبار عالی»، «پدرِ ذریه و امّت بسیار» و «صاحب دعا و دعوت‌های سرنوشت‌ساز» معرفی شده است.  او پیامبر احتجاج‌هایبرهانی و پیشوای خردمند و محترم نزد ملل و نحل مختلف است و از جمله دعاهای حضرت ابراهیم(ع)، داشتن ذریه‌ای مؤمن و مسلم و باقی ماندن زبانی گویا و صادق پس از اوست. از نگاه قرآن و روایت‌ها، نسل حضرت ابراهیم(ع) تا پیامبر اکرم(ص) و اهل­بیت ایشان امتداد یافته و در نهایت به امام رضا(ع) و البته چهار امام بعد رسیده است. اما موقعیت امام رضا(ع) در این بین، بارز و میان او و حضرت ابراهیم شباهت‌های متعددی مشهود است: امام رضا(ع) دارای مقامی شاخص در زمینة احتجاج‌ها و براهین فطری است و مناظره‌ها و جدال احسن او با دانشمندان ادیان، فصلی شاخص در تاریخ امامت است. دو امام مذکور همچنین در دو نقطه و موقعیت تمدنی زاده شده‌اند و دعوتشان، جنبه‌های سیاسی و تمدنی یافته است. این مقاله در پی بررسی تطبیقی سیرة این دو پیشوای بزرگ و بیان ابعادی از حساب و حکمتی است که در کار آن‌دو در تاریخ نبوت و امامت تعبیه شده است.   UR - http://www.farhangerazavi.ir/article_61244.html L1 - http://www.farhangerazavi.ir/article_61244_171a7a948ba65610e482f2e35664b7cd.pdf ER -