جهان اسلام همواره از آتش تفرقه رنج برده است. یکی از راهکارهای غلبه بر نیروهای واگراکننده، ایدۀ همگرایی عتبات مقدسه جهت استفاده از ظرفیتهای عظیم نهاد زیارت است. همگرایی عتبات مقدسه آرمان توحید را از طریق ایده وحدت جهان اسلام پیگیری میکند. همگرایی از مفاهیمی است که بهخصوص در روابط بینالملل به آن توجه زیادی شده است، اما این نوشتار نگاهی فرهنگیتمدنی به این مفهوم دارد و آن را نوعی همسویی و همنوایی در ارزشها، سیاست ها و اقدام ها تلقی میکند. مسئله این پژوهش بررسی ابعاد همگرایی عتبات مقدسه بهمثابۀ سازمان های شیعی متولی زیارت است. روش گردآوری اطلاعات، مطالعۀ اسنادی و مصاحبه است و تحلیل اطلاعات با روش تحلیل مضمون انجام شده است. بر اساس یافتههای پژوهش، با توجه به تحلیل مضمون اطلاعات جمعآوریشده می توان شش مضمون اصلی و سازمان دهنده «مزیت ها»، «مبانی»، «زمینه ها»، «موانع»، «پیامدها» و «راهبردها» را برای مضمون محوری و فراگیر «همگرایی عتبات مقدسه» شناسایی کرد. توجه به هدف نهایی از همگرایی سازمان های عتبات مقدسه، فهم همگرایی سازمانی عتبات مقدسه بهعنوان گام اول از یک فرایند کلی تر که گام های بعدی آن همگرایی میان فرهنگی و تمدنی است، درک رابطۀ حقیقی زیارت و گردشگری، کنار گذاشتن منیّت های سازمانی و توجه به نقش مکمّلی عتبات در فرایند همگرایی، توجه به جغرافیای تاریخی عتبات مقدسه، محور نشدن سازمان ها در فرایند همگرایی، دیپلماسی همگرایی و بسترسازی برای همراهکردن اهل سنت با این حرکت و در نهایت فهم راهبردی سازمانهای عتبات از نقش خود در فرایند همگرایی، از مهمترین راهبردهای همگرایی عتبات مقدسه بهمثابۀ سازمان های شیعی متولی زیارت است.