سید‌حسن قریشی‌کرین؛ حمید فاضل قانع؛ آرمان فروهی
دوره 3، شماره 9 ، خرداد 1394، ، صفحه 59-86
چکیده
سبک زندگی، شامل مجموعه‌ای از رفتارها و الگوهای کنش افراد بوده که معطوف به ابعاد هنجاری و معنایی زندگی اجتماعی است و از آنجا که آموزه‌های دینی بر شکل‌گیری و تثبیت باورها، ارزش‌ها و هنجارهای اجتماعی ...
بیشتر
سبک زندگی، شامل مجموعه‌ای از رفتارها و الگوهای کنش افراد بوده که معطوف به ابعاد هنجاری و معنایی زندگی اجتماعی است و از آنجا که آموزه‌های دینی بر شکل‌گیری و تثبیت باورها، ارزش‌ها و هنجارهای اجتماعی اثرگذارند، میتوان گفت الگوهای رفتاری پذیرفتهشده در یک گروه اجتماعی، به میزان زیادی متأثّر از آموزه‌های دینی و گروههای مرجع معرفیشده از سوی دین است. نمود آشکار سبک زندگی را میتوان در حوزة روابط اجتماعی جست که در این زمینه، اسلام بهترین الگوی رفتاری را سیرة پیامبر گرامی اسلام(ص) و خاندان ایشان معرفی کرده است. در این راستا، رفتار و گفتار امام رضا(ع)، بهدلیل شرایط خاص اجتماعی ایشان، مورد توجه نوشتار حاضر قرار گرفت. عصر امام رضا(ع) بهعلت قرار گرفتن در کانون زندگی ایرانیان و وجود حرم مبارکشان در ایران، مورد توجه بیشتری است و الگوگیری از سبک زندگانی ایشان بهعلت ارتباط روحی میتواند اثر فراوانی داشته باشد. مقالة پیشرو با استفاده از روش کتابخانهای و به شیوة تحلیلیـتوصیفی به این سؤال میپردازد که امام رضا(ع) در زمینة آراستگی، همیاری، اخلاقگرایی و تعامل فرهنگی در ساحت نظری و عملی چگونه عمل کردهاند؟
